Eskiler arasına kaldırılmış bir eşyamsın sanki.Yavaş yavaş işliyor naftalin kokusu tenine.Hayran olduğum o kokun uçup gidiyor.Bir gün,gece bakıyorum usulca.Daralıyor içim.Gözlerimde yaşlar birikiyor...Yıldızlar arasına damlıyor yüreğimden akanlar.Hep yakınmalarda buluyorum kendimi..Ne hikayeler duydum bu zamana kadar.İçimde tarifi imkansız duygularım var.Kendimle savaşıyorum,herseferinde kaybediyorum.Yenemiyorum içimdekini..Ölüm diyorum bazen.Ölüm zor,çok zor.Yaşamak desen..Bir dokunursun bana bin ah işitirsin.Ölsem hani,ölsem ne çare.Yaşasam neye fayda?Bu acım belkide bulamayışlarım.Kimler gelip geçiyor şu günlerde,neler yaşıyorum..Gidiyorum,uzaklaşıyorum.O kadar özledim ki 'ben' olabilmeyi.Şimdi onu arama zamanı...Gitmekte o kadar kolay değil.'Beni' öyle unuttum ki...Bilmediğim birini arıyorum.Zor olacak biliyorum ve bir hayli zaman alacak ama bütün bunlara değecek.Sonra seni arayacağım..Uyandıracağım ruhumu.Açılacak kalplerimiz birbirine.Uzak olsan,tutsak olsan...Olmayacaksın,çekip alacağım seni karanlıktan.Hüzünler kovacağız birlikte..Reddediyorsun beni.Yüzünün sözlerini anlayamaz olmuşum.Kalbimde yaralı izler taşıyorum.Sözlerim dokunmuyor artık sana.Dar geliyor bu dünya sana,bana ise geniş.Sığamıyorsun etrafına,benim etrafımda ise kimseler yok...
Anlamlarımızı yitirdiğimiz şu günlerde ne kadarda zıt koşuyoruz birbirimize..Seviyorsun beni,ben oralı olmuyorum.Sonra seviyorum,sen yoksun..Sonra,sonra...Hep aynı sonra.Ben seviyorum,sen gidiyorsun.Ben hep seviyorum kayboluyorsun.Sonra sende seviyorsun,geliyorsun zannediyorum.Saniyelik oluyor gelişin,tekrar gidiyorsun."Bir ihtimal daha var.O da ölmek mi dersin ?"diyorum.Kaseten daha fazla çıkıyor sesim.Biraz içiyorum."Şişede durduğu gibi durmaz" diyorlar.Şişede durduğundan daha ço yakışıyor bana.Ne zaman dinlesem o şarkıyı seni hatırlatır bana!Kapasam bir türlü,kapamasam bir türlü...
Koca koca umutlarım tükeniyor.Üzülüyorum...Ama veriyorum kararımı sonunda..Bekleyişlerle olmayacak bu.Kaldırıyorum kalbimi dolaba.Yerleştiriyorum yanına bir naftalin.Belki bir gün lazım olur..
Sinem BAYGUT
Daralıyor içim. Gözlerimde aşklar birikiyor. Her aşk bir kaç damla gözyaşı değil midir zaten? Ne hikayeler duydum bu zamana kadar. Bir kızın hikayesinde aşkını hıçkırarak ağlayarak anlattığı onu terkeden kahramanı, bir başka hikayede satranç tahtasının camdan piyonu olmuş; oynamışlar, düşürmüşler paramparça olmuş. Sanırım her insan hikayesini, kaderini kendisi yazıyor. Ölüm. Soğuk. Yalnız. Karanlık. Sen. Birbirine harf olarak bile benzemeyen kelimeler ne kadar da eş anlamlı yokluğunda.. Zamanlama hataları mıydı bizi biz olmaktan alıkoyan? Oysaki aşk,sevgi ne koşulda olursa olsun yaşanılabilen değil miydi?. Kaçışlar kovalamalar gelmeler gitmeler. Yoksa biz hiç sevmedik mi birbirimizi?? Tabiki sarhoşken çıkıyor bu düşünceler kafamın içinden. Sen bilmez misin yoksa beni, kalbim hep sana sarhoş, damarlarımda sana yer kalamayacak kadar çok alkol geziyor bugünlerde. Hepsi bu. Ümitsizlik sözleri bunlar. Naftalinli dolapta kötülükler senden uzak olacak sana kimse dokunamayacak sen bende nasılsan öyle kalacaksın ya sevdiğim, tek üzüntüm; o muhteşem kokun beni sakinleştiren beni benden alıp götüren kokun, ONA NE OLACAK..? -Gökçe.
YanıtlaSilHani sen şimdi böyle yazdın ya,duygularımız ne kadarda aynı diye hayretlere düştüm.Ne kadar da acı yaşanmış.Ne kadar da hüzün dolu bu yazılar.Yazanı değilse bile okuyanı derinden etkiler bu cümleler.Bence hep yaz,sürekli yaz.İnsanların ağlayıp rahatlamaya ihtiyacı olacaktır..
YanıtlaSil